Από την αρχή της πανδημίας του κορονοϊού στη χώρα, φάνηκε και θα φαίνεται όλο και περισσότερο ότι ο διατροφικός, διαμετακομιστικός, ενεργειακός και υγειονομικός τομέας καθίστανται κομβικοί τομείς για την επιβίωση μιας κοινωνίας σε έκτακτες καταστάσεις.
Φάνηκε και θα φαίνεται όλο και περισσότερο ότι οι δημόσιες υπηρεσίες μιας οργανωμένης πολιτείας και όχι οι ιδιωτικές εταιρίες μπορούν να σηκώσουν το βάρος μιας τέτοιας κατάστασης.
Φάνηκε και θα φαίνεται όλο και περισσότερο ότι η διαρκής υποβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών από το κράτος, με βασικούς τομείς της ζωής να αποτελούν άλλο ένα επιχειρηματικό πεδίο της νεοφιλελεύθερης αγοράς, είναι σε πλήρως αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη της εξυπηρέτησης των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας και ιδιαίτερα της κοινωνικής βάσης.
Φάνηκε και θα φαίνεται όλο και περισσότερο, ότι οι αξίες της προσφοράς, της προσωπικής και κοινωνικής ευθύνης, της αλληλοβοήθειας και της αλληλεγγύης είναι εκείνες που μπορούν να κρατήσουν μια κοινωνία όρθια, όχι μόνο βιολογικά αλλά και ηθικά και ψυχικά. Το παράδειγμα των υγειονομικών υπηρεσιών, των υπαλλήλων στην καθαριότητα και πολλών άλλων τομέων στο σήμερα είναι ξεκάθαρο.
Φάνηκε και φαίνεται όλο και περισσότερο ότι το στοίβαγμα των ανθρώπων στις μεγαλουπόλεις και όχι μια πιο αποκεντρωμένη και οικολογικά ισορροπημένη πληθυσμιακή κατανομή –ακόμα και σε μια χώρα με μεγάλο ποσοστό έκτασης σε ορεινές, ημιορεινές και νησιωτικές περιοχές- είναι μία βασική παράμετρος ταχύτατης διάδοσης μιας ασθένειας ώστε να καταστεί πανδημία.
Φάνηκε και θα φαίνεται όλο και περισσότερο ότι ένας πλανήτης που τείνει, με την εξέλιξη της τεχνολογίας, να εκμηδενίσει τις αποστάσεις με τα αεροπορικά μίλια, καθίσταται μια μεγάλη φυλακή για τεράστιους πληθυσμούς εξαιτίας της ταχύτατης μετάδοσης μιας πανδημίας.
Φάνηκε και θα φαίνεται όλο και περισσότερο ότι όσο κι αν εξελίσσεται η βιοτεχνολογία και η βιοϊατρική, οι υγειονομικοί κίνδυνοι θα συνεχίσουν να υπάρχουν αν οι συνθήκες με τις οποίες είναι οργανωμένες οι σύγχρονες κοινωνίες επιτρέπουν την ταχεία μετάδοση μιας ασθένειας στους συσσωρευμένους πληθυσμούς και από επικράτεια σε επικράτεια.
Φάνηκε και θα φαίνεται όλο και περισσότερο ότι η μισθωτή δουλεία είναι μια συνθήκη απόλυτου εξαναγκασμού, κατά την οποία, σε κρίσιμες στιγμές, οι αφέντες θα κοιτάξουν τη δική τους τσέπη και τη δική τους επιβίωση, οδηγώντας στην ανέχεια και την ανεργία τους μισθωτούς σκλάβους.
Θα καταφέρει το κράτος να αντιμετωπίσει αυτή την κρίση;
Ποιο θα είναι το τοπίο σε όλους τους τομείς της ζωής –ειδικά στον εργασιακό/οικονομικό– που διαμορφώνεται κάθε μέρα αλλά και μετά την πάροδο αυτής της πανδημίας; Πόσο τα μέτρα πειθάρχησης των πληθυσμών που επιβάλλονται θα επιτρέψουν στα κράτη την ακόμα πιο έντονη εμπέδωση και την παραμονή μιας ακόμα μεγαλύτερης αστυνομοκρατίας στους δρόμους των πόλεων; Πόσο θα επηρεαστεί η καθεμία και ο καθένας μας από την κλεισούρα και την οικονομική δυστοκία μετά από έναν-δύο μήνες;
Θα καταφέρει η κοινωνία ν’ αντιμετωπίσει αυτή την κρίση;
Δεν θα αρκεστούμε να μείνουμε με τα χέρια σταυρωμένα περιμένοντας απλά το πότε θα περάσει και το τί θα κατακάτσει στο τέλος. Εδώ και τώρα, κάθε μέρα, θα προχωρήσουμε επιθετικά στη διαμόρφωση αυτών των μορφών αυτοοργάνωσης και κοινωνικού συνδικαλισμού που θα έπρεπε πολύ περισσότερο να έχουμε αναπτύξει όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν. Όλα αυτά που είκοσι χρόνια τώρα εκφράσαμε και εκφράζουμε μέσα από την όποια δυναμική έχει η δραστηριοποίησή μας, θα πρέπει όχι πια να βαδίζουν αλλά να τρέξουν. Καλούμε τις φίλες και τους φίλους μας να τα κάνουμε λοιπόν να τρέξουν.
Κάθε μέρα, τώρα από το σπίτι μας, από τη μικρή μας παρέα, από τους συντροφικούς και γειτονικούς μας δεσμούς, να διαμορφώσουμε εδώ και τώρα ένα σχέδιο για τη διαμόρφωση μορφών οργάνωσης με γνώμονες, από τη μία πλευρά, την αποκέντρωση, την κοινοτικοποίηση, τη διατροφική αυτοδυναμία, την αλληλοβοήθεια και την αλληλεγγύη. Από την άλλη πλευρά, την κοινωνική/λαϊκή αυτοάμυνα και τον μαχητικό κοινωνικό συνδικαλισμό.
Οι πραγματικές ανάγκες και οι αληθινές κοινωνικές αξίες βρίσκονται μπροστά μας πλέον γυμνές και καθαρές όσο κι αν το κράτος προσπαθήσει να τις μακιγιάρει παριστάνοντας από τα καθεστωτικά μέσα «ενημέρωσης» τον προαγωγό τους.
Ο κύκλος της Ευτοπίας, μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα, θα βοηθήσει όσο μπορεί στη διαμόρφωση και πραγμάτωση ενός τέτοιου σχεδίου για ν’ αντιμετωπίσουμε το ζόφο και την ανέχεια, με συλλογικούς και κοινοτικούς όρους.
Καμία ιδέα δεν έχει αξία αν μέσα στους επόμενους μήνες δεν μετουσιωθεί σε πράξη και δράση. Και καμία ιδέα δεν μπορεί να επιζήσει κοινωνικά αν δεν «επιμολυνθεί» και δεν επιβιώσει μέσα στο ίδιο το κοινωνικό σώμα και όχι μένοντας μέσα στα κείμενα, τις αφίσες ή τα κεφάλια αυτών που την έχουν.
Δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη αυτοδιαφήμιση των όσων κάνουμε. Πολύ περισσότερο, δεν χρειάζεται περισσότερη διαφήμιση των όσων πράττουμε σε σχέση με την ίδια τους την πραγματική αξία, όπως είθισται να συμβαίνει έως σήμερα με όλες τις δράσεις που γίνονται. Χρειάζεται κάθε μέρα να γίνονται συγκεκριμένα και πρακτικά βήματα και σαν ένας αθόρυβος αντι-ιός να καταλάβουμε πραγματικές και όχι φαντασιακές, εκτεταμένες και όχι αδύναμες, διάσπαρτες και ουσιαστικά ασύνδετες μεταξύ τους θέσεις μάχης.
Στηρίζουμε τις προσπάθειες των ανθρώπων που εργάζονται στον τομέα της υγείας ακούγοντας τις οδηγίες τους. Οργανώνουμε εδώ και τώρα δίκτυα αλληλοβοήθειας σε επίπεδο γειτονιάς/δήμων και δεν περιμένουμε από το κράτος «να δώσει τη λύση» σε όλα γιατί δεν θέλει αλλά και δεν μπορεί. Διαμορφώνουμε άμεσα μορφές οργάνωσης που τονώνουν και το πρακτικό περιεχόμενο αλλά και το αίσθημα της κοινωνικής και διατροφικής αυτοδυναμίας, οργανώνουμε πυρήνες κοινωνικής/λαϊκής αυτοάμυνας για να μην επιτρέψουμε καμία άλωση της αξιοπρέπειάς μας σε κοινωνικό και εργασιακό επίπεδο.
Γη και Ελευθερία.
Κύκλος της Ευτοπίας
20/3/2020
ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΣΥΖΗΤΗΣΗ