Το παρακάτω κείμενο αποτελεί γράμμα ενός συντρόφου από την Ιταλία, γραμμένο το πρωί της 25ης Μαρτίου 2020. Στο γράμμα αυτό, ο σύντροφος περιγράφει περιληπτικά τη δύσκολη κατάσταση που επικρατεί εκεί και τις απειλές που εγκυμονούνται εκεί για τις όποιες κοινωνικές ελευθερίες υπάρχουν. Αξίζει να διαβαστεί.

Σχετικά με την κατάσταση στην Ιταλία:

Αντιμετωπίζουμε μια άνευ προηγουμένου κατάσταση. Ακόμη και ως κίνημα, είμαστε αποπροσανατολισμένοι.

Η θετικότητα[-επιθετικότητα] του ιού διαφέρει από περιοχή σε περιοχή. Η Βόρεια Ιταλία έχει πληγεί πολύ περισσότερο. Έχουμε όλοι από κάποιον που έχει προσβληθεί, φίλοι, συγγενείς, σύντροφοι. Όλοι έχουμε κάποιον άρρωστο ή, στη χειρότερη περίπτωση, νεκρό.

Τα μέτρα που ελήφθησαν για τη διαχείριση του ιού ήταν λάθος στην αρχή και, τα νοσοκομεία από χώρους σωτηρίας έγιναν η κινητήρια δύναμη της επιδημίας.

Και τώρα η επιδημία αναμένεται να μετακινηθεί νότια, όπου τα νοσοκομεία εκεί είναι ανεπαρκή ακόμη και σε κανονικές συνθήκες. Μπορείτε να φανταστείτε τι μπορεί να συμβεί σε έκτακτες καταστάσεις.

Τώρα η κυβέρνηση και οι ειδικοί μας λένε ότι η μόνη λύση είναι η ολική απομόνωση. Αυτό συνεπάγεται την αναστολή όλων των κοινωνικών (φυσικών) σχέσεων και την εγκατάλειψη όλων των κοινωνικά ευάλωτων (άστεγοι, φυλακισμένοι, παράνομοι μετανάστες, γυναίκες με βίαιες οικογενειακές συνθήκες …).

Η απομόνωση έχει επίσης ισχυρές ταξικές συνέπειες. Εκείνοι που μπορούν να αντέξουν οικονομικά τις ενεργές συσκευές, τις συνδέσεις στο internet, τους κήπους και τις βεράντες, τα μεγάλα σπίτια δηλαδή, βιώνουν τις συνθήκες περιορισμού καλύτερα.

Την ιδία στιγμή τα αφεντικά δεν θέλουν τη διακοπή των παραγωγικών μονάδων, κάτι που θα τους έκανε να χάσουν χρήματα. Δεν θέλουν να κλείσουν αρκετές παραγωγικές δραστηριότητες. Οι Απεργίες αναμένονται να γίνουν σήμερα και αύριο στο βορρά. Οι εργαζόμενοι ζητούν ασφάλεια υγείας.

Η κυβέρνηση συνεχίζει να εισάγει μέρα με τη μέρα μέτρα που περιορίζουν την ελευθερία όλων. Κύρια στοιχεία είναι οι ποινές σε όσους δεν σέβονται τους περιορισμούς και η δημιουργία ισχυρής συναίνεσης για τον κοινωνικό έλεγχο. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού απαιτεί τη χρήση του στρατού για τον απόλυτο έλεγχο της επικράτειας. Είναι δύσκολο να καθοριστεί η ισορροπία μεταξύ της ατομικής ελευθερίας και της ανάγκης να προστατευθεί η συλλογική ευημερία.

Συνεχίζουμε να καταγγέλλουμε τον κίνδυνο όλων αυτών των μέτρων. Αλλά, πραγματικά, έχουμε λίγα εργαλεία για να επηρεάσουμε τις καταστάσεις. Οι σύντροφοι ασχολούνται με αυθόρμητες ομάδες Αλληλεγγύης και με το εθνικό σύστημα υγείας. Συνεχίζουμε με τη δημοσίευση της εφημερίδας Umanità Nova, αλλά οι τοπικές δραστηριότητες αναστέλλονται.