Αυτή την περίοδο, εξελίσσεται μία ιδιαίτερη επίθεση στη χώρα μέσα από τους λεγόμενους «επενδυτές» σε θάλασσες, βουνά, λόφους, και ποτάμια. Αιολικές εγκαταστάσεις στα όρη, φωτοβολταικά πάρκα σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις, εξορύξεις υδρογοναθράκων σε θαλάσσια οικόπεδα, καύση σκουπιδιών, ενεργειακή χρήση του νερού περιγράφουν τον ενεργειακό παραλογισμό που ονομάζουν ανάπτυξη και προστασία του πλανήτη. Μόνο μέσα στον μήνα Δεκέμβριο του 2020, κατατέθηκαν στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας περίπου 2.000 αιτήσεις για αδειοδοτήσεις «ΑΠΕ» που αφορούν βιομηχανικά εργοστάσια αιολικών, φωτοβολταϊκών και υδροϋλεκτρικά φράγματα. Με το νέο νομικό πλαίσιο, δεν απαιτείται καν υποβολή μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων σχεδόν στο 70% του συνόλου των περιπτώσεων. Η διεφθαρμένη ΡΑΕ δεν είναι παρά μια υπηρεσία διεκπεραίωσης των αιτημάτων που υποβάλουν οι επενδυτές, όπου στο διοικητικό συμβούλιο βρίσκουμε ανθρώπους των εταιριών και συγγενείς τους. Για όλες αυτές τις αιτήσεις, όχι μόνο δεν ενημερώνονται οι κάτοικοι της κάθε περιοχής αλλά ούτε καν οι ίδιες οι περιφέρειες και οι δήμοι, που όταν τους ζητηθεί η γνώμη τους, απλά έχει συμβολικό χαρακτήρα, και σε περίπτωση που είναι αρνητική, δεν την λαμβάνουν υπ’ όψιν. Πλέον τίποτα δεν θυμίζει «δημοκρατία», τίποτα δεν θυμίζει «συνταγματική νομιμότητα», με τους όρους που τίθενται από το ίδιο το σύνταγμα και το νομικό πλαίσιο. Στο όνομα της σωτηρίας του πλανήτη και της οικονομικής ανάπτυξης, καταστρέφονται το περιβάλλον και οι τοπικές οικονομίες κλίμακας για χάρη των ισολογισμών εταιριών. Η στοχαστικότητα της ενέργειας που παράγεται από «ΑΠΕ» επιβάλλει την καύση συμβατικών καυσίμων και εν τέλει η θυσία των ξεριζωμένων βουνών όχι μόνο δεν έχει κανένα πραγματικό αντίκρυσμα αλλά θα γιγαντώνει το πρόβλημα με τεράστια ζημία στη βιοποικιλότητα και την εναπομείνουσα άγρια ζωή. Παράλληλα, η τάση για τεράστια φωτοβολταικά πάρκα σε κάμπους και καλλιεργήσιμες εκτάσεις θα θέσει ζήτημα διατροφικής αυτάρκειας της χώρας.

Η επίθεση είναι πολύπλευρη και απόλυτα σχεδιασμένη. Μέσα από την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, την υποβάθμιση του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ και την από-λιγνιτοποίηση, παίζεται ένα τεράστιο χρηματοπιστωτικό παιχνίδι που μόνο για το καλό το δικό μας και του περιβάλλοντος δεν είναι. Ακριβότερο ρεύμα, πλιάτσικο των δημόσιων υποδομών και υπερκέρδη για τους ιδιωτικούς παρόχους. Ταυτόχρονα, αξιόπιστο ρεύμα θα συνεχίσουμε να έχουμε από τον λιγνίτη, το φυσικό αέριο και τα πυρηνικά της Βουλγαρίας και της Τουρκίας, όπως γίνεται και τώρα που η χώρα έχει ήδη καλύψει τους στόχους για «ΑΠΕ». Μαζί με τις επενδύσεις, έρχεται και ο διχασμός που σπέρνουν, προκειμένου να περάσουν τα σχέδια τους, ανάμεσα σε «υπερασπιστές της προόδου» από τη μία πλευρά και σε «οπισθοδρομικούς», «κολλημένους», «αντιδραστικούς» από την άλλη, οι οποίοι «δεν επιτρέπουν να έρθει η ανάπτυξη», απειλώντας έτσι την ήδη εύθραυση πολλές φορές συνοχή και συνύπαρξη των τοπικών κοινωνιών. Το αστυνομικό κράτος που προσπαθούν να επιβάλλουν κυνηγάει αγωνιστές και προστατεύει τις εταιρίες σαν ιδιωτικός στρατός καταπατώντας κάθε έννοια του κράτους δικαίου.

Αν προχωρήσουν και άλλο τα σχέδια, τίποτα δεν θα θυμίζει τη χώρα, τον τόπο και το τοπία που γνωρίζαμε από τα παιδικά μας χρόνια. Θα είναι ο κόσμος των μεγάλων αφεντικών, μια αποικία χρέους που μας χρειάζεται απλά ως καταναλωτές και ως υπηκόους. Οι καταστροφικές συνέπειες του αδηφάγου μοντέλου ανάπτυξής τους είναι ορατές σε όλο τον πλανήτη. Ενεργειακή φτώχεια, υπερκαταναλωτισμός, νέο-αποικιακές μορφές ελέγχου, εκτόπιση πληθυσμών, καταστροφή του περιβάλλοντος, ανεξέλεγκτοι ιοί που σχετίζονται με την αποψίλωση δασών και απώλεια της βιοποικιλότητας.

Βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι και ο χρόνος πιέζει αλλά ο παραλογισμός αυτός πρέπει να εμποδιστεί υπερασπιζόμενοι την αξιοπρέπειά μας και τον τόπο μας. Τα οικόπεδα και τα τσιμενταρισμένα φιλέτα τους είναι οι τόποι που βρίσκονται οι ρίζες μας και είναι οι χώροι που μπορούν και πάλι να ριζώσουν πράγματα που ούτε στα καλύτερα όνειρά μας δεν μπορούμε να φανταστούμε. Οφείλουμε να οργανώσουμε, να ενισχύσουμε και να διευρύνουμε τις γραμμές άμυνας σε αυτήν την ανελέητη επίθεση μέσα από επιτροπές, μέτωπα αγώνα, μαχόμενη τοπική αυτοδιοίκηση και διάφορες λαϊκές μορφές δράσης. Μιλάμε για νέους λαϊκούς/κοινωνικές αγώνες και για κοινωνίες που θα αναγεννηθούν και θα ανασυγκροτηθούν πάνω στη βάση του αγώνα για μια καλύτερη ζωή. Υπάρχει η γνώση και η τεχνολογία για να έχουμε μια ισόρροπη συνύπαρξη με το περιβάλλον μας, χωρίς να στερείται τίποτα κανένας άνθρωπος σε αυτό τον μοναδικό πλανήτη.

Το νερό, απ’ όπου πέρασε, θα ξαναπεράσει…

Οργάνωση, αγώνας και μάχη για τη γη και την ελευθερία
Ευτοπία, 15/2/2021